Dört kardeştiler ve dördü de
usta futbolcuydu. En büyükleri Enver uzun yıllar İzmir’in Demirspor takımının
formasını terletti. İkinci kardeş Nail uzun yıllar Altay’da oynadıktan sonra
Altınordu’da futbolu bıraktı. Üçüncü kardeş Ayhan Altay’da parladıktan kısa bir
süre sonra Galatasaray’a transfer oldu. Kardeşlerin en küçüğü Ayfer ise daima
Altaylı olarak kaldı. Yirmi yıldan fazla formasını terlettikten sonra antrenör
olarak da kulübüne hizmet etti. Altay’a hem oyuncu hem çalıştırıcı olarak Türkiye
Kupası şampiyonluğu yaşattığı gibi, ilk kez düştüğü 2. Ligden ertesi sezon 1.
Lige çıkmasını sağladı. Efsane kelimesinin sıradan hale getirildiği bugünlerde
o gerçek bir Altay efsanesiydi. Altaylı dostumuz Orhan Berent’le birlikte bu
yaşayan efsaneyle futbolculuk ve antrenörlük günlerini, Altay’ın durumunu
konuştuk.
Yazının güncellenmiş şeklini okumaya devam etmek için lütfen aşağıdaki linki tıklayın:
ayferin abileririni seyretmek kismet oldu ayferi yildizlarda seyrettim tam parladigi zamanlarda avrupaya gitmistim gorme imkanim olmamisti gazeteler den takip ettigim kadariyla begendiygim bir futbolcuydu abilri ayhan ve nail de iyifutbolculardi nemutlu seyretme imkanim oldu kendisine hayatta basarilar dliyorum selamlar.selahattin
YanıtlaSileski altayli.holandadan
İzmir'in Futbola ilgisi çok fazla idi o yıllar... Alsancak Stadının turnikelerinde saatlerce beklerdik maça gireceğiz diye.. Ayfer'in oynadığı Altay'ın kadrosu efsane gibiydi. Rakip takım üç büyükler de olsa korkarak gelirdi İzmir'e... Ayfer, hangi mevkide oynarsa oynasın aklı başında oyunu okuyan ve yöneten futbolcuydu. Efendi, sevgi, saygı dolu adam gibi adam denir ya Altay'ın bir şansı da Ayfer Elmastaşoğlu'dur.
YanıtlaSil